Παρατηρείστε τα σημάδια και διευκολύνετε την κατάσταση!

Toν έχετε προσέξει, σας αρέσει, σας αναστατώνει και όποτε τον βλέπετε θέλετε να τον βάλετε κάτω να του σκίσετε τα ρούχα και να του κάνετε καυτό sex; Μέχρι εδώ καλά, δυστυχώς όμως δεν έχετε ιδέα αν αυτός σας θέλει ή έστω σας έχει προσέξει σαν γυναίκα. Αν είστε από αυτές που δεν κολλάνε σε τίποτα, τότε ο μόνος δρόμος είναι η κατά μέτωπον επίθεση! Αν πάλι, είστε από τις άλλες, τις πιο ντροπαλές που πιστεύετε ότι ο άντρας θα πρέπει να είναι ο κυνηγός και η γυναίκα το θήραμα, τότε το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να... περιμένετε τη δική του κίνηση. Για να μην περιμένετε όμως τσάμπα και βερεσέ, καλό θα ήταν να μπείτε στον κόπο να παρατηρήσετε έστω κάποια σημάδια τα οποία μαρτυρούν ότι το αγόρι, θέλει κι αυτό με τη σειρά του να σας βάλει κάτω και να σας κάνει... διάφορα! Συγνώμη κουκλίτσες μου, αλλά μόνο στις πριγκίπισσες τα έχουν όλα έτοιμα...

1. Η στάση του σώματος όταν στέκεται μπροστά σας είναι πολύ σημαντική. Αν ώμοι και στέρνο είναι γυρισμένα προς το μέρος σας, ακόμα και αν κοιτάζει αλλού, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν σας βλέπει φιλικά. Παρατηρείστε και τον ίδιο σας τον εαυτό και θα πειστείτε...

Προσθήκη λεζάντας

2. Σας κοιτάζει επίμονα. Και όταν λέμε επίμονα, δεν εννοούμε σαν κάποιο τρελό που έχετε απέναντί σας στο μετρό. Πολύ απλά, διατηρεί την οπτική σας επαφή για πάνω από 5 δευτερόλεπτα. Αν λοιπόν παρατηρήσετε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε μάλλον ο χριστιανός προσπαθεί να σας στείλει κάποιο μήνυμα ότι του αρέσετε. Και μάλλον, αν προσπαθεί έτσι, είναι πιο ντροπαλός από εσάς!

3. Χαμογελάει με την άκρη των χειλιών του. Αν δεν μπορείτε να καταλάβετε ακριβώς τι εννοούμε, φέρτε στο μυαλό σας τον Σάκη Ρουβά. Αν λοιπόν, το χαμόγελό του όταν σας κοιτάει είναι κάπως έτσι, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλει ναν κάνει sex μαζί σας. Για κάτι παραπάνω δεν εγγυόμαστε, αλλά το sexaκι σας θα το έχετε!

4. Eκεί που μιλάτε παρατηρείτε ότι αγγίζει τη ζώνη ή τις τις τσέπες του παντελονιού του; Μην αναρωτιέστε λοιπόν! Σας θέλει, και ίσως του είναι και δύσκολο να το κρύψει γι' αυτό και προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή σας από την μέση και κάτω... Ξέρετε τώρα, στο επίμαχο!

5. Μπορεί να θεωρείτε ότι τις περισσότερες φορές ένα βλέμμα δεν σημαίνει τίποτα απολύτως, αλλά στην περίπτωση που κάθε φορά που τυχαίνει τα βλέμματά σας να συναντηθούν, εκείνος γέρνει νωχελικά κα αρκούντως ναζιάρικα το κεφάλι στο πλάι τότε ορμήστε! Το παιδί σας θέλει και το δείχνει. Μην το παίζετε δύσκολη, δεν πρόκειται να φανεί από αυτό το... ήθος σας!

Συνέντευξη με έναν φορέα του AIDS

Προσθήκη λεζάντας

Κείμενο:  Θανάσης Αναγνωστόπουλος

Πώς είναι να ζει κάποιος 20 χρόνια με την ασθένεια
Υπάρχουν επέτειοι, ημερομηνίες και παγκόσμιες ημέρες αφιερωμένες κάπου, για τις οποίες δεν αγωνιάς αν θα φτάσουν, γιατί είναι πάντα εκεί και δεν τις ξεχνάς ποτέ. Η 1η Δεκεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα κατά του Aids. Μια ασθένεια που δεν την ξεχνάμε ποτέ, την κουβαλάμε μέσα μας καθημερινά και την θυμόμαστε στις πιο όμορφες στιγμές μας, εκείνες που μοιραζόμαστε με τον άνθρωπό μας. Πέρασαν ήδη 31 χρόνια από την πρώτη φορά που παρατήρησαν κλινικά τον ιό και ήδη έχει μεγαλώσει μια ολόκληρη γενιά κάτω από την σκιά της ασθένειας, μια ασθένειας που πρέπει να μας φοβίζει άλλα όχι να μας τρομοκρατεί.
Η δική μου γενιά ενηλικιώθηκε σεξουαλικά με το φόβο για τον ιό και με την ανάγκη του προφυλακτικού. Κάποιοι από εμάς τη γλυτώσαμε, κάποιοι δεν ήταν τόσο τυχεροί, αλλά ήταν γενναίοι, αποφασισμένοι και σήμερα μπορούν και μιλάνε για το Aids και για τη ζωή μετά από το Aids.

Για λόγους που κατανοώ απόλυτα, ο άνθρωπος που μου μιλάει είναι φίλος μου, είναι οροθετικός και θα προτιμούσε να παραμείνει ανώνυμος, όχι από φόβο μην τον αναγνωρίσουν, αλλά από αξιοπρέπεια.

Πότε έμαθες ότι είσαι φορέας;
Το 1992, πριν από είκοσι χρόνια.

Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή σου που έκανες εξέταση για HIV;
Ναι.

Τι σκέφτηκες μόλις σου είπε ο γιατρός τι έχεις; Γιατί εγώ, θα πεθάνω, θα αυτοκτονήσω ή κάτι άλλο;
Να αυτοκτονήσω δεν σκέφτηκα ποτέ. Το "Γιατί εγώ;" ήταν η πρώτη μου αντίδραση και το ότι θα πεθάνω σε λίγο καιρό ήταν η βασική μου ανησυχία. Mια από τις ερωτήσεις που έκανα στον γιατρό μου στις πρώτες συναντήσεις που είχα μαζί του ήταν το "πόσο καιρό ζωής είχα,"

Και εκείνος τι σου έλεγε;
Μου έλεγε "έχεις 5 χρόνια ζωής" τότε βέβαια δεν υπήρχαν τα αντιρετροϊκά φάρμακα, το κοκτέιλ όπως ήταν γνωστό, οπότε αν τυχόν από φορέας γινόσουν ασθενής του Aids ήσουν πολύ ευάλωτος. Με μια πνευμονία μπορούσες να πεθάνεις.

Το είχε πάρει απόφαση ότι θα πεθάνει ή ήλπιζες σε ένα θαύμα;
Γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και συνήθως έλεγα "κάτι θα γίνει", υπήρχαν όμως και πολλές στιγμές που έλεγα μέσα μου "είναι απλά μαθηματικά τα πράγματα, μετρημένα κουκιά, μην ελπίζεις σε κανένα θαύμα"

Και πότε άλλαξε όλο αυτό;
Το 1995 με 96 όταν πρωτοβγήκαν τα φάρμακα, άρχισα και εγώ να τα παίρνω και από τότε σταθεροποιήθηκε το ανοσοποιητικό μου σύστημα. Σήμερα βέβαια αν κάποιος φορέας ρωτήσει τους γιατρούς "πόσο θα ζήσω" θα σου απαντήσουν ότι είναι σαν έχεις διαβήτη, ας πούμε. Θα το έχεις μια ζωή και αν προσέξεις δεν απειλείται η ζωή σου. Έχουν αλλάξει πολύ τα δεδομένα και ελπίζω να αλλάξουν και άλλο.

Πότε και πώς το είπες στους συγγενείς σου ή στους δικούς σου ανθρώπους;
Στην οικογένεια μου το είπα αμέσως, τον ίδιο καιρό. Σε φίλους, πολύ πιο επιλεκτικά και εφόσον υπήρχε λόγος. Σ' αυτούς ανοίχτηκα δυο-τρία χρόνια αργότερα, αλλά σε πολύ λίγους σε αριθμό. Υπάρχουν και σήμερα πολύ κοντινοί μου φίλοι που δεν το γνωρίζουν ακόμη.

Πώς αντέδρασαν;
Η αντίδραση της οικογένειας μου ήταν πολύ καλή, από αυτή την άποψη ήμουν πολύ τυχερός. Αν και ήταν πολλά χρόνια πριν, όταν δεν υπήρχε πολύ ενημέρωση για τον ιό, η οικογένεια μου ήταν υποστηρικτική από όλες τις απόψεις και με βοήθησαν ψυχολογικά.

Ζήτησες ψυχολογική βοήθεια και από επαγγελματίες;
Όχι. Δεν υπήρχε τόσο οργανωμένη κίνηση για ψυχολογική υποστήριξη οροθετικών ατόμων εκείνο το καιρό από τη μια και από την άλλη η οικογένεια μου ανάλαβε αυτό το ρόλο. Σίγουρα όμως η επαγγελματική βοήθεια θα ήταν πιο αποτελεσματική για εκείνη την περίοδο, τον πρώτο καιρό τουλάχιστον.

Έμαθες ποτέ ποιος ήταν εκείνος που σου μετέφερε τον ιό;
Ναι γνώριζα πως προσβλήθηκα από τον ιό, αλλά δεν με απασχόλησε ποτέ να ζητήσω εξηγήσεις.

Πότε συμφιλιώθηκες με την ιδέα ή πότε σταμάτησες να σκέφτεσαι όλη την ώρα;
Πέρασε αρκετός καιρός. Ίσως 4-5 χρόνια.

Πόσο καιρό σου πήρε για να ξανακάνεις sex;
Περίπου δύο χρόνια γιατί στην αρχή δεν το σκεφτόμουν καθόλου.

Έχει τύχει να το πεις στο σεξουαλικό σου παρτενέρ πριν το σεξ και αν ναι πως αντέδρασε;
Ναι, έχει τύχει να μην το θεωρήσει πολύ σημαντικό και έχει τύχει να φύγει τρέχοντας.

Στη δουλειά σου το είπες ποτέ.
Όχι πότε. Σε επαγγελματικό χώρο προσπαθώ να προστατεύω τον εαυτό μου και θεωρώ ότι είναι ασήμαντο να το γνωρίζει κάποιος μόνο και μόνο επειδή εργάζεται στον ίδιο χώρο μαζί μου.

Πιστευτείς ότι τόσες δεκαετίες μετά την εμφάνιση της ασθένειας ο κόσμος ξέρει λεπτομέρειες ή έχει ακόμη άγνοια;
Ο κόσμος ξέρει ότι αν βάλεις προφυλακτικό είσαι ασφαλής, αυτό είναι κοινή γνώση και αυτό πρέπει να ξέρουν και να θυμούνται όλοι. Πρέπει όλοι να βάλουν στο μυαλό τους ότι κάθε φορά που κάνουν sex με κάποιον για πρώτη φορά να του συμπεριφέρονται σαν είναι ο παρτενέρ τους ενδεχόμενος φορέας, ακόμη και αν δεν ανήκει στις ομάδες υψηλού κινδύνου.

Αντιμετώπισες ρατσισμό;
Όχι εγώ δεν έτυχε ποτέ να νιώσω ρατσισμό, αλλά καταλαβαίνω μερικές φορές και τον φόβο κάποιων ανθρώπων. Όταν το είχα πρωτομάθει έτυχε ένα μένω σε ένα συγγενικό σπίτι, στο οποίο ήξεραν φυσικά τι μου συνέβαινε. Εγώ τότε ήμουν ακόμη σοκαρισμένος και θυμάμαι το πρωί όταν έπλενα τα δόντια μου έπαιρνα μαζί μου την οδοντόπαστα, γιατί δεν ήθελα να την χρησιμοποιούν οι δικοί μου. Αν και δεν υπήρχε κανένας απολύτως κίνδυνος, ήμουν υπερβολικός. Ήταν εξτρίμ συμπεριφορά ωστόσο μπορώ να κατανοήσω κάποιους που είναι λίγο υπερβολικοί.

Πόσο σε άλλαξε σαν άνθρωπο η ασθένεια;
Με άλλαξε δραματικά, με έχει καθορίσει σαν άνθρωπο. Έχει γραφτεί στο DNA μου πλέον, με έχει κάνει ιδιαίτερο.

Πώς είναι η υγεία σου σήμερα;
Ευτυχώς είμαι πολύ καλά. Εξετάζομαι 3 φορές το χρόνο για να παρακολουθώ την συμπεριφορά του ιού και το ανοσοποιητικό μου σύστημα. Σε ότι αφορά εμένα είμαι σταθερός τα τελευταία 14 χρόνια και μάλιστα σε σημείο που ο ιός δεν ανιχνεύεται καν στο αίμα μου και στις εξετάσεις μου.

Έχεις απαγορεύσεις λόγω των χαπιών ή της ασθένειας.
Όχι καμία απαγόρευση και αλκοόλ μπορείς να πιεις και να ξενυχτήσεις, απλά πρέπει να παίρνεις το χάπι σου μια φορά την ημέρα. Όσο πιο υγιεινή ζωή και καλή διατροφή κάνεις τόσο καλύτερο είναι αυτό για σένα.

Τι θα έλεγες σε κάποιον που έμαθε ότι είναι φορέας.
Να είναι ψύχραιμος, να ζητήσει ψυχολογική βοήθεια και από φίλους του και από επαγγελματία, να μην απομονωθεί και να μην πέσει σε καμία ενοχική παγίδα, επειδή το Aids συνδέεται κατά κύριο λόγο με το sex, είναι πολύ άνθρωποι που το εκλαμβάνουν ως τιμωρία όλο αυτό που τους συμβαίνει.

Μακιγιαζ για γυναίκες άνω των 50

Όσο το λιγότερο τόσο το καλύτερο.

Μετά τα 50 το πρόσωπο φαίνεται πιο αδύνατο και οι γωνίες πιο έντονες, το δέρμα δεν βοηθάει ιδιαίτερα αφού έχει χάσει την σφριγηλότητα του. Οι τεχνικές που ακολουθούσατε σε νεότερη ηλικία δεν ισχύουν πια, μιας και τα χαρακτηριστικά του προσώπου δεν είναι ίδια. Οι δυο βασικοί κανόνες που θα σας βοηθήσουν να κάνετε μόνες σας ένα όμορφο μακιγιάζ είναι η χρήση ουδέτερων χρωμάτων και να δουλεύετε πολύ καλά τις σκιές ματιών, τα μολύβια και τα ρουζ.
Μάθετε τι πρέπει να προσέχετε για να πετύχετε ένα άψογο μακιγιάζ:

1. Προετοιμάστε το δέρμα σας με ένα primer. Το primer θα δημιουργήσει την κατάλληλη βάση για το make up καθώς και θα του δώσει μεγαλύτερη διάρκεια και σταθερότητα.2. Καλύψτε τις ατέλειες. Με ένα υγρό concealer καλύψτε τους μαύρους κύκλους και τις δυσχρωμίες του προσώπου. Κάποια σημεία του προσώπου χρειάζονται έξτρα φωτισμόόπως οι εσωτερικές και εξωτερικές γωνίες των ματιών, απλώστε και εκεί λίγο concealer για να φαίνονται τα μάτια πιο μεγάλα και γύρω από τα ρουθούνια της μύτης.
3. Ομοιόμορφο χρώμα. Δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείτε βαριά και πολύ καλυπτικά make up. Προτιμήστε ένα make up σε υγρή μορφή που προσφέρει μεσαία κάλυψη ή ενυδατική με χρώμα. Όσο πιο απαλό είναι το make up τόσο λιγότερο ορατές θα είναι ρυτίδες.4. Δώστε χρώμα. Απλώστε το ρουζ μόνο στα μήλα και δουλέψτε το πολύ καλά με το πινέλο για μείνει μια απαλή αίσθηση του χρώματος και όχι στάμπα. Αποφύγετε να απλώνετε το ρουζ κατά μήκος των ζυγωματικών γιατί έτσι θα κάνετε τις γωνίες του προσώπου ακόμα πιο έντονες.
5. Όχι λάμψη. Αποφύγετε τα προϊόντα που ιριδίζουν ή έχουν περλέ υφή ή glitter. Τα προϊόντα με αυτές τις υφές δίνουν περισσότερη έμφαση στις λεπτές γραμμές και ρυτίδες, δίνουν έμφαση στα σημεία που θέλετε να καλύψετε και δημιουργούν υπερβολικό αποτέλεσμα στο συνολικό μακιγιάζ. Επιλέξτε ματ ή σατινέ πούδρες, σκιές ματιών και ρουζ, σε ουδέτερες αποχρώσεις μου αναμειγνύονται εύκολα και κολακεύουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σας.
6. Προσοχή στα μάτια. Πολλές γυναίκες λένε ότι μετά τα 50 τα μάτια τους φαίνονται πολύ πιο μικρά από ότι ήταν, αυτό είναι φυσιολογικό. Για να φαίνονται τα μάτια μεγαλύτερα με ένα όμορφο αισθητικά αποτέλεσμα, χρειάζεται ένα καλό περίγραμμα.Αποφύγετε τις ξεκάθαρες γραμμές eyeliner και προτιμήστε τις απαλές – σβησμένες γραμμές με μολύβι ματιών. Το ίδιο ισχύει και για τις σκιές ματιών τα έντονα και σκούρα χρώματα μικραίνουν τα μάτια και βαραίνουν το βλέμμα, αντίθετα τα ουδέτερα χρώματα και οι απαλές αποχρώσεις κολακεύουν.
7. Βλεφαρίδες με όγκο. Απλώστε μια μάσκαρα που προσφέρει όγκο μόνο στο άνω βλέφαρο και μόνο μια στρώση. Αποφύγετε την μάσκαρα στο κάτω βλέφαρο γιατί βαραίνει το βλέμμα.8. Καλοσχηματισμένα φρύδια. Επειδή τα λεπτά φρύδια προσθέτουν χρόνια, δεν πρέπει να παραμελείτε και αυτό το βήμα. Με ένα μολύβι φρυδιών γεμίστε τα κενά και δημιουργήστε ένα όμορφο σχήμα, χωρίς όμως να φαίνεται ψεύτικο  ή απλά ζωγραφισμένο. Θέλει αρκετή προσοχή και καλό σβήσιμο με ειδικό πινέλο.
9. Καλοσχηματισμένα χείλη. Τα σκούρα χρώματα κραγιόν προσθέτουν χρόνια, αποφύγετε τα. Με ένα ουδέτερο μολύβι χειλιών κάντε ένα ομοιόμορφο περίγραμμα και απλώστε ένα κραγιόν σε απαλές και ήσυχες αποχρώσεις.

Όλοι τα έχουμε κάνει και ας μη το λέμε!

• Τρώμε πρώτα την κόρα του τοστ και μετά την ψίχα. Για τον ίδιο λόγο, σε κάθε πιάτο αφήνουμε για το τέλος αυτό που θεωρούμε το καλύτερο, και πάντα κάποιος βρίσκεται να έρθει να το αρπάξει και να το καταβροχθίσει λέγοντας «μα είδα ότι δεν το τρως αυτό το κομμάτι».

• Όλοι έχουμε σκίσει κάποια στιγμή στην παιδική (και όχι μόνο) ηλικία το χάρτινο τραπεζομάντιλο της ταβέρνας και έχουμε κάνει «μίγματα» με τα απομεινάρια του φαγητού, κάτι που για κάποιο λόγο μας φαινόταν ξεκαρδιστικό.

• Ήταν στο ίδιο τραπέζι, όπου καθόμασταν με τους υπόλοιπους «μικρούς», ενώ οι «μεγάλοι» της οικογένειας σε κάποιο άλλο, ένας παππούς ή θείος ερχόταν και έλεγε «εγώ θα κάτσω με τη νεολαία» και μας την έσπαγε.

• Όταν βρεθήκαμε μόνοι μας σε δημόσιο χώρο, π.χ. σε κάποιο πάρτι ή σε ένα bar, βγάλαμε το κινητό μας και κάναμε πως μόλις λάβαμε μήνυμα στο οποίο πρέπει να απαντήσουμε.

• Έχουμε σκοντάψει και έχουμε πέσει φαρδιά πλατιά στον δρόμο και σηκωθήκαμε σαν ελατήρια για να δούμε αν υπήρξαν μάρτυρες στην πτώση μας. Αν υπήρχαν κοκκινίζουμε σαν παντζάρια, αν όχι σφυρίζουμε αδιάφορα όσο τινάζουμε διακριτικά το παλτό μας.

• Έχουμε ανοίξει το ψυγείο χωρίς να θέλουμε κάτι συγκεκριμένο, καθίσαμε μπροστά του κοιτάζοντας το άπειρο, ψαχουλέψαμε τα πάντα, αποφασίσαμε ότι δεν θέλουμε τίποτα, το κλείσαμε, και μετά από λίγα λεπτά, να ‘μαστε πάλι μπροστά του.

• Έχουμε υποκριθεί πως καπνίζουμε πουράκι σοκολάτας.

Έχουμε αρχίσει από την βιασύνη μας να πληκτρολογούμε την διεύθυνση μιας ιστοσελίδας χωρίς να κοιτάζουμε. Μόλις το κάνουμε βλέπουμε πως έχουμε γράψει «ςςς.φαψεβοοκ…».

• Το τηλέφωνο χτυπά και μας ξυπνά, αλλά πρέπει να απαντήσουμε. Βήχουμε για να καθαρίσει η φωνή μας, και απαντάμε παίρνοντας το σοβαρό μας ύφος. Το αποτέλεσμα είναι να ακουγόμαστε σαν μαστουρωμένοι τηλεφωνητές, όσο κι αν προσπαθούμε για το αντίθετο.

• Κοιτάζουμε το ρολόι για να δούμε τι ώρα είναι. Και διαπιστώνουμε ότι δεν προσέξαμε τι ώρα είναι. Και το ξανακοιτάζουμε.

• Συνομιλούμε με κάποιον που μας λέει κάτι σοβαρό (για εκείνον), αλλά μας έρχεται το καταραμένο χασμουρητό. Προσπαθούμε να το πνίξουμε, με αποτέλεσμα να μοιάζουμε σαν να έχουμε κάνει τρία μπότοξ και να έχουμε πάθει εγκεφαλικό στο καπάκι, αλλά νομίζουμε πως κρύψαμε επιτυχώς την νύστα μας.

• Περπατάμε στο πεζοδρόμιο, προσπαθώντας να πατήσουμε μόνο στο εσωτερικό και όχι στο περίγραμμα από τις πλάκες. Αλλά πάντα είναι ακατόρθωτο.

• Έχουμε ψάξει επί πολλή ώρα τα κλειδιά μας, έχουμε αναστατώσει όλο το δωμάτιο, έχουμε χαλάσει την διάθεσή μας από το βρισίδι, και τελικά τα κλειδιά τα είχαμε εξ αρχής στα χέρια μας.

• Ακούμε ένα τραγούδι στη διαπασών και τραγουδάμε εξίσου δυνατά μαζί του. Ξαφνικά για κάποιο λόγο το τραγούδι σταματά και μένει μόνο ο ήχος από το δικό μας παράφωνο λαρύγγι, και από φόβο μήπως βρίσκεται κάποιος κοντά, επιχειρούμε ένα γρήγορο fade out με παράλληλο σκανάρισμα του χώρου γύρω μας.

• Αγοράζουμε καινούριο κινητό, αλλά αρνούμαστε επί πολλές ημέρες να αφαιρέσουμε την ζελατίνα από την οθόνη του. Όταν όμως το κάνουμε είναι ίσως η πιο απολαυστική στιγμή της ημέρας.

• Το μενού έχει κοφτό μακαρονάκι, και πάντα προσπαθούμε να περάσουμε όσα περισσότερα μπορούμε στα δόντια του πιρουνιού μας.

• Διαβάζουμε ένα κείμενο ή ένα βιβλίο, φτάνουμε στο τέλος της σελίδας και διαπιστώνουμε ότι δεν έχουμε καταλάβει τι διαβάζαμε γιατί το μυαλό μας ήταν αλλού, κι έτσι ξαναρχίζουμε από την αρχή.

• Όταν αγοράζουμε ένα καινούριο βιβλίο ή περιοδικό, πρώτα μυρίζουμε τις σελίδες του.

• Ξέρουμε ότι δεν πρέπει να ξυστούμε όταν μας τσιμπά ένα κουνούπι. Επειδή δεν μπορούμε να αντισταθούμε, αρχίζουμε να ξύνουμε το δέρμα μας γύρω-γύρω. Τελικά, δεν αντέχουμε και ξύνουμε με μανία το «επίμαχο» σημείο μέχρι να ματώσει. Και φυσικά, σκοτώνουμε το κουνούπι στον τοίχο, αφήνοντάς το εκεί με τα αίματα για παραδειγματισμό.

• Βρισκόμαστε σε ένα club ή ένα bar όπου ο DJ πειραματίζεται με τα όρια των decibel, ενώ κάποιος προσπαθεί να μας μιλήσει, φωνάζοντας μέσα στο αυτί μας. Φυσικά, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, αλλά κουνάμε πάντα καταφατικά το κεφάλι μας και στην συνέχεια λέμε κάτι απροσδιόριστο ως απάντηση, και ο άλλος αντιδρά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

• Πέφτουμε να κοιμηθούμε, αναποδογυρίζουμε το μαξιλάρι για να ξαπλώσουμε από την κρύα πλευρά, αφήνουμε το ένα μας πόδι ξεσκέπαστο και όταν τελικά μας παίρνει ο ύπνος, ξυπνάμε με ένα απότομο τράνταγμα που μας κάνει να σπαρταράμε.

• Αυτό αφορά τις γυναίκες της παρέας: Όλες κάποια στιγμή έχετε σκεφτεί αν ταιριάζει το επώνυμο ενός άνδρα που σας αρέσει με το όνομά σας, κάνοντας πρόβα για το μελλοντικό σας ονοματεπώνυμο.