Τσαλακώσου.

Μ’ αρέσουν τα τσαλακωμένα χαρτάκια. Τα παλιά γράμματα. Τα φθαρμένα. Τα λίγο σκισμένα. Έχουν ιστορία. Έχουν έρωτα.
Τα μικρά χαρτάκια που βρίσκω στην τσέπη μου, στο πορτοφόλι μου ξεχασμένα. Έχουν χαραγμένα πάνω κάποιον έρωτα. Κάποιο κομμάτι που άκουσα και ερωτεύτηκα. Κάποιον στίχο. Κάποια σκέψη μου, που χάραξα για να μη ξεχάσω. Κάποια σκέψη άλλου.

Τσαλακωμένα χαρτάκια, γεμάτα συναισθήματα, κρυμμένα στις σελίδες των βιβλίων μου. Σαν να τα κρύβω επίτηδες, για να εκπλήσσομαι όταν τα βρίσκω.

Ένα γράμμα μέσα στο βιβλίο με στίχους. Διπλωμένο, λίγο τσαλακωμένο και λίγο πιο κίτρινο. Ο χρόνος το άλλαξε.

Αυτοί που δεν ερωτεύονται δεν έχουν χαρτάκια ξεχασμένα και τσαλακωμένα από δω και από ‘κει. Όλα τα έχουν τακτοποιημένα. Όπως νομίζουν πως έχουν και την ζωή τους. Εμένα μ’ αρέσει η ακαταστασία. Και το να ψάχνω και να ανακαλύπτω μέσα σε αυτήν. Τους φοβάμαι αυτούς που δεν ερωτεύονται. Μου κλέβουν την μαγεία. Όχι για να την χρησιμοποιήσουν αλλά για να την πετάξουν.

Τσαλακώσου σαν τα χαρτάκια μου.